اگر دربرابر تقلب محدود در انتخابات 84 ایستادگی صورت می گرفت شاید تقلب وسیع و سازمان یافته 88 اتفاق نمی افتاد/ داعیه کروبی ها این است که سپاه و بسیج در انتخابات برخی شهرها مانند اصفهان به نفع احمدی نژاد تقلب کرده اند و گرنه وی به دور دوم انتخابات نمی رسید. آنها می گویند تمایل طرفداران آقای هاشمی که دست بالا را در وزارت کشور وقت داشتند این بود که هاشمی بالا بیاید و فکر می کردند وی به سادگی احمدی نژاد را شکست خواهد داد. بنابراین چشم بر این تقلب بستند و از آن به عنوان یک انتخابات سالم دفاع کردند/ کروبی ها معتقدند اگر شیخ مهدی به دور بعد می رفت معلوم نبود هاشمی که به سمبل منفی حکومت تبدیل شده بود بتواند بر او غلبه کند. بنابراین آنها احمدی نژاد که بزعم خودشان حریف ضعیف تر بود را ترجیح دادند. حریفی که بعدا به شدت از او شکست خوردند.

او حمایت نخواهد شد. او تایید نخواهد شد. اما اگر همه این سخنان غلط باشد و او بیاید به هیچ وجه رای نخواهد آورد. بنابراین آمدن او هراسناک نیست.آمدن فرضی احمدی نژاد فقط و فقط از این منظر فاجعه است که باز فضا، فضای رای سلبی خواهد بود و نه رای اثباتی به برنامه برای پیشرفت و ترقی کشور. این بهترین حالت برای میانه روهایی است که می توانند با کارنامه ای ضعیف، از نقدها در امان باشند و فرصت سوزی کنند و زمان را از ملت ایران برای اینکه مجبورند به «حداقل»ها قناعت کنند، بگیرند

در انتخابات محافظه کاران به کارنامه دولت احمدی نژاد باختند و میانه روها میوه برجام را چیدند. مردم اما با رای خود خواستند روحانی برجام را به فرجامی که توقع دارند یعنی بهبود وضعیت زندگی شان برساند/ انتخابات شورای های دوم که اکثر نیروهای سیاسی حضور داشتند اما مردم نیامدند و انتخابات مجلس هشتم که لیست های انتخاباتی موسوم به لیست خاتمی رای نیاوردند و شکست خوردند هشدار آمیزانه در برابر دیدگان همه است. هر چند معمولا دوره های ریاست جمهوری در ایران دو دوره ای است اما نباید از ترفندهای رقیب زخم خورده و ضعف های دولت اعتدالی در دوره ای که شمارش معکوسش آغاز شده غافل بود. وقتی صحنه فعالیت سیاسی در ایران بیش از پیش انتخابات محور می شود مردم ایران رفتارهای غافلگیرانه زیادی می کنند. این رفتارها همیشه خوشحال کننده نیست/ پیام انتخابات سی بر صفر را طیف اعتدالی و اصلاحی نیز باید بشنود. این پیام فقط برای یک طرف نیست.

وجود هم‌زمان رهبر و «قائم‌مقام رهبری» نوعی رابطه استاد- شاگردی و به قول عامیانه، مرشد/ بچه مرشدی بین آن‌ها ایجاد خواهد کرد. بدین ترتیب قائم‌مقام قدم به قدم پا در جای پای استاد خواهد گذاشت و چه بسا برخی اختیارات او به تدریج به قائم مقام منتقل شود. هر چند قانونا باید قائم‌مقام پس از فقدان رهبر فعلی مجددا از مجلس خبرگان رای بگیرد و هر تجدید نظری در این میان منتفی نیست، اما این وضعیت از دامنه مانور مجلس خبرگان خواهد کاست.