رخدادهایی شبیه تجمع بزرگداشت کورش اگر به درستی مدیریت شود می تواند با منافع ملی همراستا باشد. منشور حقوق بشر کورش که مدافع حقوق همه اقوام و مذهب است، نمی تواند ضد هیچ قوم ایرانی و غیر ایرانی از جمله اعراب باشد.

وقتی این هسته سخت قدرتمند امنیتی و اقتصادی شدت عمل نشان می دهد در واقع دنبال دو هدف است: یکی دفاع از بقای خودش و دوم استمرار شیوه اش برای حفظ نظام. به عبارت روشن تر این هسته سخت و اتاق توطئه علیه هر گونه اصلاح و تعدیل و اعتدالی در قدرت مستقر وقتی کشتار می کند در 67 و یا قتل های زنجیره ای راه می اندازد در دهه 70 و یا سرکوب می کند در جنبش سبز و یا اینک هر گونه گوشه چشمی به پرونده های گذشته سرکوب و کشتارش و یا پرونده های اقتصادی اش را با شدیدترین عکس العمل پاسخ می دهد تنها به فکر ترساندن و ارعاب نیست بلکه حرکتش عکس العملی در دفاع از خودش است. خود خودش. صیانت از ذات!

روزی از آن روزها که برای کاری بیرون از دفتر ایران فردا بودم، چند تماس ناشناس تحت عنوان «فدائیان اسلام (ناب محمدی مصطفی نواب)» که آن روزها بیانیه های تندشان در صبح امروز بازنشرشده و فضا را دوباره ملتهب کرده بود، با ادبیاتی واحد تهدید کرده بودند اگر مصاحبه هایم با رادیوهای بیگانه ادامه پیدا کند به قتل خواهم رسید. تا به دفتر برسم مهندس سحابی به وزارت کشور و نیروی انتظامی اطلاع داده بود. ماموری از نیروی انتظامی به دفتر مجله آمد و برخی باصطلاح آموزه های ایمنی را مطرح کرد ...

چرا در کل این سخنرانی حتی یک بار هم اسمی از «داعش» در میان نیست؟ و نیز چرا اصلا  از اصطلاح «دفاع از حرم» و «مدافعان حرم» استفاده نشده است؟/ اگر در فضای اول انقلاب سیاستمداری جرات می کرد سخن از جنگ نیابتی بر زبان بیاورد تمام آینده سیاسی اش را از دست می داد. در فضای آغشته از آرمانخواهی و حساس بر اصول انسانی و اخلاقی کسی نمی توانست به خودش اجازه دهد که بگوید ما باید برویم مردم یک سرزمین دیگر را درگیر جنگی ویرانگر کنیم و چشم بر پیرو جوان و کودکی که در این جنگ به خاک و خون کشیده می شوند، ببندیم تا بتوانیم قدرت خود مان را حفظ کنیم و در امان باشیم...