قدرت مسلط بر ایران؛ به خصوص راس هرم سیاسی، با مذاکرات هسته ای بیشتر به دنبال حل مشکلات اقتصادی بارفع تحریم هاست. هر چند گفته شده این مذاکرات آزمونی برای مذاکره با آمریکایی ها در دیگر مسائل است؛ اما مجموعه عناصر و عوامل در کنار یکدیگر نشان می دهد آنها نیازمندند که نوعی منازعه خفیف با آمریکا را در گفتمان مشروعیت بخش قدرت مستقر در ایران هم چنان و همواره حفظ کنند.

اما تمرکز و حساسیت افراطی نهادهای امنیتی به خصوص وزارت اطلاعات روی دوستان ملی- مذهبی ما بر اساس تحلیلی از یکسو دوگانه و از سویی به شدت بدبینانه و در بسیاری موارد اغراق شده است....

دوران تغییر رهبر جمهوری اسلامی، «مهم ترین فرصت برای بزرگترین رفرم» در جمهوری اسلامی است. نباید این فرصت تاریخی را از دست داد. مخصوصا برای کسانی که به تغییر و اصلاح در حد رئیس جمهور و حتی چند نماینده مجلس بها می دهند، اصلاح جایگاه و شخص و رفتار «رهبر» با قدرتی چندین برابر رئیس جمهور و مجلس و طول مدتی بسیار بیشتر امری خطیرتر و استراتژیک تر است؛ هر چند ممکن است بسیاری از نیروهای تحول خواه و حتی اصلاح طلب به لحاظ فکری؛ اعتقادی به این اصل فقهی و سیاسی نداشته و آن را به لحاظ مذهبی «شرک» و به لحاظ سیاسی ضددموکراسی و ضدملی بدانند.

فرض کنیم اگر همین حالا نظارت استصوابی در ایران لغو شود و همه شهروندان بتوانند آزادانه نامزد انتخابات مجلس یا ریاست جمهوری (یا همه مجتهدان بتوانند برای مجلس خبرگان نامزد) شوند، چه اتفاقی می افتد؟